مسئله حفظ و افزایش ارزش پول ملی یکی از دغدغه های این جانب است که همیشه به آن علاقمند بوده ام و در دولت دکترپزشکیان امیددارم که بتواند اجرا شود.
مدت زیادی گذشته است که بنده یک روش حفظ ارزش پول ملی را که پیشنهاد میشد مورد توجه قرارداده ام و نکته ای که هست این روش در کشورهای دیگر در حال اجراست و قابل بررسی است.
مثلا در مورد آتش سوزی در امریکا اگر دقت کنید بودجه اطفاء حریق از خود همان منطقه تامین شد و کمبود بودجه باعث نشد که پولی از سایر مناطق به منطقه دچار بحران آتش سوزی منتقل شود و حتی اعتراض این بود که کمک به اوکراین باعث کاهش توان مالی شهرداری برای مبارزه با آتش سوزی شده است.
امریکا برای همراهی افکار عمومی با این روش مدیریت مالی به مردم اینطور القا کرده است که همیشه مشکلاتی در گوشه و کنار وجود دارد و مثلا درباره این آتش سوزی اعلام کرده است که درصد کمی از امریکا را درگیر کرده وجای نگرانی نیست.
اما در ایران وقتی دریاچه پریشان دچار حریق شد و آتش سوزی خاموش نمیشد عکس قورباغه های طعمه حریق شده را برای مردم منتشر کردند و باعث نارضایتی مردم از اصل نظام شدند.
همچنین در سیل هایی که از کشورهای اروپایی گزارش می شود سیل هرگز بدون امکانات کمکی گزارش نمی شود و صحنه های دلخراش به رویت مردم نمی رسد اما در کشور ما حتی ماری که گرفتار آب شده است فیلمش در فضای عمومی منتشر می شود و عده ای با انگیزه های ضد حکومتی و عده ای هم بدون این انگیزه شروع به ایجاد تنش می کنند و باعث می شوند که پول و نیروهای انسانی به منطقه گسیل شوند ومدیریت شرایط پیچیده شود.
این ها را گفتم که بدانید روشی که پیشنهاد می دهم اگر چه در کشورهای غربی اجرا می شود اما با فرهنگ ایران چندان همخوانی ندارد اما در این کشورها ارزش پول ملی تقریبا ثابت است.
* روش این است “پولی از منطقه خارج نشود”
من در هنگامی که با این روش آشنا شدم منطقه کوچکی از استان البرز به نام ماهدشت (مردآباد) را مورد توجه قراردادم و متوجه شدم در همین یک منطقه کوچک هم این روش با ساختار موجود قابل پیاده سازی نیست.
مثلا اداره آب ، اداره برق، اداره گاز مخصوص کل منطقه است و در حوزه های زیرپوشش ماهدشت ادارات مخصوص مثلا برای مسکن مهر ماهدشت (شهرک پیام) وجود ندارد در حالی که جمعیت شهرک پیام از جمعیت ساکن ماهدشت بیشتر است و به عبارتی نوع مدیریت نیرو در مسکن مهر ماهدشت تاثیر زیادی بر میزان مصرف و امکان خدمت رسانی دارد.
یعنی هم مخارج تامین آب و برق و گاز و هم درآمد آن بر روی مردم مسکن مهر ماهدشت بی اثر است یا لااقل نتایجش به سرعت پدیدار نمی شود و همچنین برای ادارات مذکور امکان در نظر گرفتن شرایط مشترکین غیرممکن است.
همین مشکل برای راشته ، شورقلعه، قلعه حسین آباد، سردرآباد، احمدآباد و… هم وجود دارد.
اشکال دقیق این است: اداره آب به نحوه مصرف و مشکلات مناطق تحت پوشش خود ناآشناست و مردم هر منطقه نسبت به منافع یا عواقب نوع مصرف خود آگاهی ندارند.
یا این که منطقه دارای گورستان نیست و درآمد و هزینه ناشی از این مراسمات به خارج از ماهدشت منتقل می شود.
اگر چه روشی که برای حفظ ارزش پول ملی پیشنهاد می دهم را روی شهرکوچکی در استان البرز می زنم اما واقعیت این است که وقتی روشی بخواهد در سطح کشور اجرا شود اول در مناطقی کوچک که البته استعداد کافی برای نشان دادن نتایج پژوهش را دارند اجرا می شود.
مسکن مهر ماهدشت از این بابت برای آزمودن این پروژه مناسب به نظر می رسد که هیچ کدام از توصیه های این روش در آن دیده نشده و در این منطقه تورم بیش از میانگین کشور است .
من نمی دانم که ماهدشت (مردآباد) کرج آیا گزینه مناسبی هست یا خیر اما می دانم که در منطقه ماهدشت یک منطقه باستانی بود که عشایر منطقه روی آن دست گذاشتند و آن را از لیست میراث فرهنگی خارج کردند.
یا مثلا منطقه مسکن مهر ماهدشت کاملا قابلیت تولید انرژی خورشیدی را داراست اما فضای پشت بام ها را ماهواره ها پوشانده اند .
ماهدشت (مردآباد) کرج زمانی قطب تولیدات دامی و کشاورزی بوده است اما با توجه به این که درآمد شهر برای مردم منطقه بی اهمیت است همه سعی دارند که زمینهای مرغوب کشاورزی را تبدیل به تفریحگاه یا آپارتمان کنند.
خلاصه کلام آن که در این روش اقتصادی باید پول از منطقه خارج نشود و البته پولی هم چندان به منطقه وارد نشود و سعی کنیم هر منطقه خودگردان باشد.
در شرایط فعلی مردم، فضای سبز ایجاد می کنند و آن را با آب شرب آبیاری می کنند و می گویند ما حق داریم فضای سبز داشته باشیم؛ اما وقتی بدانند که این هزینه از امکانات شهرشان کم می کند و صندوق شهر را خالی می کند به دنبال تامین آب فضای سبز از طریقی غیر از آب شرب می گردند.
قابل توجه شما آن که شهرداری هر ساله بین مردم نهال رایگان توزیع می کند و علت کاشت درختان همین است اما شهرداری در تامین آب فضای سبز منفعل است؛ چرا چون در زمینه آب وظیفه پاسخگویی ندارد.
الان مردم خریدشان خارج از ماهدشت است اما وقتی بدانند که با خرید ارزاق از محل خودشان منافعش نصیب خودشان می شود عملکردشان تغییر خواهد کرد.
در شهرجدید اندیشه در منطقه شهریار هم همین مسائل مشهود بود به ویژه در فاز یک که زیرمجموعه شهریار بود مشکلات جدی بود چرا که بودجه فاز ۱ اندیشه در خود منطقه هزینه نمیشد و هر روز بر مشکلات شهر افزوده میشد تا سرانجام نماینده شهریار تغییر کرد و برای رفع مشکلات حوزه انتخابیه خود تلاش نمود و هم اکنون مشکلات شهریار به طور ملموسی رو به کاهش است .
برای اهل مطالعه بررسی این دو شهر جالب خواهد بود چرا که شهریار از طرف صفادشت مجاور ماهدشت است.
نویسنده : نغمه علی بیک زاده
